MEDISCH - PARSON RUSSELL TERRIERS

Parson Utrecht
Parsonutrecht.nl
Ga naar de inhoud

MEDISCH

Parsons Medisch
Parson Dracht
Parsons en parasieten
Poep eten
Congenitale Doofheid
Oogziekten
Patella Luxatie bij Parson Russells
Chippen
Allergie
Verboden te eten voor Parson Russells
Poep eten | Coprofagie
Poep eten (Coprofagie)
Uitwerpselen eten door honden lijkt ons toch net iets minder smakelijk. Meestal wordt hierbij gewezen op een voedselprobleem. Dikwijls is dat ook wel zo, maar er kunnen toch een heleboel andere oorzaken zijn voor het eten van uitwerpselen van dieren. We zetten ze even op een rij.

Zogende teef
Bij een zogende teef is coprofagie de normaalste zaak van de wereld. Zij houdt het nest schoon door alle uitwerpselen op te likken. Zij doet dit tot de pups een leeftijd hebben bereikt van een vijftal weken, daarna stopt het vanzelf. Sommige pups nemen dit gedrag van hun moeder wel eens over maar ook dat stopt vanzelf na een tijdje.
Indien deze pups echter te snel bij hun moeder vandaan worden gehaald zou deze aangeleerde coprofagie langer kunnen aanhouden en een probleem worden. Koop daarom nooit een pup die jonger dan zeven weken bij de teef is weggehaald.
Zindelijkheidstraining en straf
Een belangrijke oorzaak van coprofagie kan ontstaan bij de zindelijkheidstraining. Soms probeert men de pup zindelijk te maken door hem letterlijk met zijn neus op de feiten te drukken. De hond wordt dan met zijn neus tegen de uitwerpselen gedrukt of er zelfs door gewreven. Daarbij geeft men dikwijls een behoorlijke portie verbale straf. De pup leert slechts zelden op deze manier zindelijk te zijn maar hij gaat eerder angst ontwikkelen. Angst voor zijn baas als er uitwerpselen aanwezig zijn. De hond zal dan, om straf te voorkomen, proberen er voor te zorgen dat er nooit meer ergens uitwerpselen te vinden zijn. Deze honden noemt men wel eens recycle honden. Het lijkt wel grappig, een hond die recycleert, maar we moeten ons realiseren dat dit een zeer moeilijk op te lossen probleem is. Om deze vorm van coprofagie te voorkomen dient u een degelijke zindelijkheidstraining door te voeren zonder straf na een ongelukje.

poep etenAandacht en verveling
Sommige honden lijken wel graag gestraft te worden. Of toch, ze hebben er veel voor over om aandacht te kunnen krijgen van hun baas. Meestal op jonge leeftijd kan de hond ontdekken dat hij aandacht krijgt als hij ergens een drolletje heeft liggen. De baas ruimt dit op en zo is hij toch ook een beetje met de hond bezig. Er ontstaat dan wel eens imitatiegedrag, de hond ruimt zelf ook al eens een drolletje op, hij imiteert zijn baas. Hierdoor krijgt hij dan onmiddellijk reactie van de baas. De baas wil er natuurlijk voor zorgen dat zijn hond zich niet meer bezig houd met zulk een wansmakelijkheid. Door deze reactie wordt de coprofagie nog versterkt. De hond interpreteert de reactie van zijn baas als 'eindelijk nog eens wat aandacht'. Zelfs al geeft de baas straf aan zijn hond, het is aandacht. Honden hebben liever negatieve aandacht dan helemaal geen aandacht. Deze vorm van coprofagie vinden we dus meestal terug bij honden die in de regel te weinig aandacht krijgen. Werkhonden die geen werk hebben of huishonden waar de eigenaars nooit mee bezig zijn zullen dit gedrag eerder vertonen dan honden die zich nooit hoeven te vervelen. Geef de hond voldoende bezigheid en aandacht zodat hij geen negatieve gedragingen hoeft te vertonen om aandacht te kunnen krijgen. Verveling voorkomen is het antwoord op het probleem. Voor het alleen laten goed moe maken en de voertijden zodanig aanpassen dat de hond niet nodig hoeft tijdens het alleen zijn of de hond voeren met de Buster Cube of Activity Ball. U vangt dan meerdere vliegen in één klap: verveling wordt voorkomen, de hond wordt moe en voldaan gemaakt en de voertijd wordt aangepast. Voor wie het speelgoed niet kent: de Buster Cube is een kubus met een gat en een cilinder en de Activity Ball is een bal met twee gaten. Door te spelen vallen er af en toe brokjes uit, die behalve als voer, ook als beloning voor het spelen werken. Indien er toch eens een drolletje moet worden opgeruimd doe je dit best zonder aanwezigheid van de hond. Het is beter de hond eerst op een andere plek te zetten, zodat hij niet kan zien wat jij doet.

Kleine ruimte
Honden die steeds te lang worden opgesloten in een te kleine ruimte zijn ook geneigd om coprofagie te vertonen. Honden willen graag een proper nest. Dat zien we al bij jonge honden als ze hun eerste stappen zetten in de zindelijkheid. Zij doen hun behoeften steeds zover mogelijk van hun slaap, eet en drink plekken. Zit de hond echter in een te kleine ruimte, dan heeft hij niet de kans om zijn behoeften ver genoeg weg te deponeren en moet hij zijn nest wel bevuilen. Om het nest weer rein te krijgen gaat hij dan vanzelfsprekend zijn eigen drolletjes opeten. De oplossing voor dit probleem ligt voor de hand. Zorg ervoor dat de hond een voldoende groot hok heeft of laat hem liever een keertje meer uit, zodat hij de kans heeft zijn behoeften ver weg van zijn nest te doen. Natuurlijk is het nodig dat de baas het hok van de hond goed schoon houdt, zodat de hond zelfs niet de kans krijgt tot coprofagie. Ook hierbij geldt weer: laat de hond er niet bijzijn wanneer u aan het schoonmaken bent.
Voeding en vraatzucht
Voeding kan natuurlijk ook een reden tot coprofagie zijn. Hiervoor kunnen zeer veel verschillende oorzaken zijn. Door een tekort aan essentiële voedselbestanddelen is het mogelijk dat de hond dit tekort bij probeert te werken door de uitwerpselen van andere dieren te eten. Deze tekorten kunnen ontstaan door slechte werking van de spijsvertering, kwalitatief minderwaardig voer, tekort aan vitaminen, parasieten en veel meer. Vanzelfsprekend geeft een aangepast dieet hier de beste oplossing. Soms gaat men uit van een mogelijk tekort aan enzymen. Als remedie worden dan stukjes ananas aan het voer toegevoegd. Ook schijnt dan de smaak van de ontlasting minder aantrekkelijk te worden. Een andere mogelijkheid is het toevoegen van een ijzertablet aan het eten. Een nieuwe tip in relatie met voer is het geven van een eierkoek per dag. Als het gedrag gestopt is kunt u overgaan op één eierkoek per week. Bij veel honden werkt het succesvol. Belangrijk: Begin niet zelf met experimenteren maar bespreek het dieet van uw hond met de dierenarts.

Honger of pure vraatzucht kunnen ook redenen zijn tot poep eten. Honden die te weinig eten krijgen zullen alles eten wat ze tegenkomen, uitwerpselen van andere dieren waar nog verteerbare bestanddelen in zitten zullen ze dan zeker niet overslaan. Boven alles wat hierboven staat geschreven moet de ontlasting etende hond twee keer per dag gevoerd worden met een hoog verteerbaar voer. U moet in elk geval een hongergevoel bij uw hond voorkomen, die een hond vaker zal hebben als hij maar één keer per dag eten krijgt en/of gevoerd wordt met een slecht verteerbaar voer.

Professionele hulp
Meestal vinden de mensen coprofagie bij hun hond een vieze bedoeling, maar toch wordt het probleem zelden als voldoende erg beschouwt en laten ze het er maar bij. Toch kan, net zoals bij andere gedragsproblemen, een gespecialiseerde dierenarts of gedragstherapeut, dit probleem meestal snel uit de wereld helpen. Soms is het voor de baasjes niet makkelijk of zelfs onmogelijk om de ware oorzaak van de coprofagie te achterhalen en kunnen de specialisten u hierbij goed van dienst zijn.

Voorkomen is beter dan genezen
De reden waarom uw hond poep eet, is dus niet makkelijk te achterhalen. Een oplossing van het probleem is dus ook niet in een hand omdraai te geven. Voorkomen van het probleem is het eerste deel van de therapie. Voorkom het gedrag door poep in de kennels of in de tuin direct op te ruimen. Dat wordt al veel moeilijker als het probleem zich juist voordoet in het park of het bos. In ieder geval is het stellig af te raden uw hond in de tuin uit te laten. Aan de lijn uitlaten is meestal de enige oplossing. Een muilkorf gebruiken kan ook, maar dan loopt u de kans dat uw hond een ander minder prettig etiket op de kop gedrukt krijgt van de andere wandelaars. Extinctie, oftewel uitdoving, is een leermethode die niet gemakkelijk is vol te houden. Toch ontkomt u er niet aan; voorkomen is beter dan genezen.

Straffen en belonen
Het straffen van poep eten is erg moeilijk. Zoals al gezegd, poep eten is sterk zelfbelonend gedrag en straffen is alleen effectief als u uw hond kunt betrappen op het willen gaan eten van poep. Straffen op 'heterdaad' is al te laat. De beloning- poep eten- gaat dan al vaak boven de straf uit. Ook zal de hond leren dat hij voortaan sneller moet zijn met het opeten. Als u wilt dat de straf wordt gekoppeld aan het poep eten en niet aan u, zult u van goeden huize moeten komen. Ruiken aan ontlasting is heel natuurlijk voor honden, dat mag nimmer bestraft worden. De moeilijkheid zit hem in de korte tijdspanne tussen ruiken en eten. Die is vaak te kort om effectief te straffen. De Dog Training Disks (ook wel Fisher Disks genoemd), ontworpen door de Engelse gedragstherapeut John Fisher, kunnen uitsluitsel bieden. Deze vijf schijfjes aan een koordje worden vooraf geconditioneerd als onplezierig. Het geluid van de schijfjes verteld de hond ogenblikkelijk te stoppen waarmee hij bezig is. Alles in het begin aangelijnd, uiteraard. U gebruikt de Disks precies op het moment dat de hond naar de poep wil toehappen. U gooit de Disks vlak naast de hond (die hiervan schrikt), zodat hij na verloop van tijd deze hapbeweging gaat associëren met iets vervelends dat gaat komen. Het feit dat de hond het toehappen en de daarop volgende vervelende ervaring niet aan u gaat koppelen, maar aan iets wat uit de lucht komt vallen, maakt dat de hond ook zonder uw directe aanwezigheid later de poep laat voor wat het is. Nog belangrijker dan straffen is belonen van het gewenste gedrag. Zodra de hond een hoop voorbij loopt zonder consumptie moet hij daarvoor beloond worden; verbaal en/of met iets lekkers. Dat geldt evenzogoed als u uw hond vooraf hebt moeten waarschuwen of corrigeren (schijfjes). Niets is vanzelfsprekend, ook goed gedrag niet!
Een laatste paardenhulpmiddel in dit artikel is het onsmakelijk maken van de ontlasting door te besprenkelen met iets vies in de vorm van bijvoorbeeld pepers (tabasco bv.) . Deze manier om het probleem op te lossen is een lastige, want het is alleen effectief wanneer alle ontlasting onsmakelijk gemaakt is. En dat alles maakt het oplossen van dit probleem lastig maar redelijk goed te behandelen.

Patella Luxatie
Patella Luxatie
Een ernstige Patella Luxatie kan vaak uiterlijk erkend worden doordat het been niet in een mooie rechte lijn staat. Meestal staan zowel onder- als bovenbeen iets gedraaid. De honden lopen met O-benen. Bij een Patella Luxatie is het belangrijk om een goede spierkracht te ontwikkelen. Deze spierkracht kan namelijk de knieschijf op de plaats houden. Evenwel zal een hond met een ernstige afwijking niet normaal kunnen staan en zich vaak met een roeibeweging van de achterpoten voortbewegen. Patella luxatie kan zowel eenzijdig als tweezijdig voorkomen.
De Patella is de knieschijf; een benige schijf die in de pees van een grote spier, de Musculla quadroceps femoris, ligt.
Deze spier loopt voor over het dijbeen en het kniegewricht en hecht zich aan het scheenbeen vast. Hij heeft voornamelijk tot taak het strekken van het kniegewricht. Daarbij speelt de knieschijf een grote rol doordat hij op en neer schuift in een groeve voor op het dijbeen, want daardoor wordt de pees op de goed plaats gehouden. Is de groeve te ondiep dan kan de knieschijf gemakkelijk "uit de rails lopen" en de pees schiet dan bijna altijd naar de kant van het lichaam toe. Dit gebrek toont zich meestal voor het eerst op een leeftijd van 4 tot 6 maanden. Het komt bij teefjes vaker voor dan bij reuen, waardoor men denkt dat toch ook een hormonale achtergrond aanwezig is.
Er zijn verschillende behandelingen mogelijk om de Patella Luxatie onder de knie te krijgen. In minder ernstige gevallen wordt gewerkt met hechtdraad, waarmee als het ware een teugeltje door de pees en langs het bovenbeen aan de sesambeentjes worden gezet. Het teugeltje zorgt er dan voor dat de pees in de goede richting wordt getrokken.
Bij ernstiger vormen moeten we denken aan een behandeling van het uitdiepen van de groeve tot het verplaatsen van de crista tibiae. Na de behandelingen zijn de honden vrijwel altijd in staat een normaal en verder gezond leven te leiden.

Verreweg het meest komt Patella Luxatie voor bij dwergrassen, zoal Chihuahua's, Yorkshire terriers, Parson (Jack) Russell terriers en Dwergpoedels. Mogelijk is Patella Luxatie een soort verstoring in de onderlinge harmonie van de lichaamsdelen door verdwerging.
parson russell terriers
patella test

...Onze honden
zijn getest op
Patellaluxatie...
Patella Luxatie is zoals gezegd, goed behandelbaar door een operatie. Honden met deze erfelijk bepaalde afwijking dienen echter van de fokkerij te worden uitgesloten, terwijl naaste verwanten beter niet voor de fokkerij gebruikt kunnen worden. De exacte wijze van oververerving is namelijk niet bekend, maar zal naar alle waarschijnlijkheid door meerdere factoren worden bepaald. Een gericht fokprogramma is nodig om het voorkomen van luxaties te beperken. Omgevingsfactoren als traplopen en springen hebben overigens geen invloed op het ontstaan van een Patella Luxatie.


Chippen | Chipper
chipnaald honden
Chippen
Sinds een paar jaar is het in Nederland mogelijk om dieren via een elektronisch implantaat (de transponder of 'chip') van een identificatie te voorzien. Deze methode is in hoog tempo de tatoeage aan het vervangen. De in Nederland gehanteerde technieken voldoen aan de ISO-norm. Sinds januari 1996 zijn er namelijk afspraken over de standaard waar chips aan moeten voldoen.
De nu gebruikte chips voldoen allen aan deze ISO-standaard en zijn dus wereldwijd afleesbaar.
De chip is een klein stukje elektronica dat onder de huid wordt ingebracht. Dit gebeurt via een injectienaald. De chip wordt afgelezen via een 'reader'. Via een centrale databank is 24 uur per dag op te vragen waar het dier met deze identificatie thuishoort.
door de raad van beheer
Het telefoonnummer hiervoor is: 0900-4040456 Daarmee is in principe gewaarborgd dat van een in Nederland "gechipt" dier de gegevens van dit dier (en zijn eigenaar) vanuit iedere plek over de wereld terug te vinden zijn. Sinds 1 januari 1998 worden ook alle rashonden door de Raad van Beheer gechipt in plaats van de vroeger voorgeschreven tatoeage.

Loopt Nederland hiermee voor op andere landen?
Nee, integendeel. In veel landen vindt de toepassing bij dieren al jarenlang plaats. Voorbeelden zijn Amerika (12 jaar), Engeland (6 jaar) en zelfs in België vindt toepassing bij bijv alle asieldieren al enkele jaren plaats.

Gebeuren er geen enge dingen als zo'n chip is ingebracht?
Hoewel we er in Nederland nog maar net mee zijn begonnen wordt de techniek al geruime tijd in andere landen toegepast. Dat houdt in dat we niet te maken zullen krijgen met onverwachte "kinderziektes". Alles is al jarenlang getest en verbeterd. Een voorbeeld hiervan is het aanbrengen van een speciale coating over het bioglas. Deze zorgt ervoor dat de chip binnen enkele uren "verkleeft" met de omgeving en dus niet door het lichaam gaat "zwerven". (Een chip die bij grote uitzondering wat 'wandelt' richt geen schade aan doordat deze altijd in de onderhuidse laag blijft en maximaal een paar centimeter opschuift.)
Doet het inbrengen van de chip pijn?
Het inbrengen van de chip gebeurt met een injectienaald. Hoewel die naald wel wat dikker is dan een naald waarmee de dieren hun jaarlijkse prik krijgen, is er nauwelijks reactie waar te nemen. De verklaring is dat door de elasticiteit van de huid alleen het hele dunne scherpe puntje van de naald een gaatje in de huid maakt. Daarna "rekt" dit gaatje gewoon een beetje op en kan het dikkere deel van de naald erdoor. Omdat er onder de huid bijna geen gevoelszenuwen zitten doet het opschuiven van de naald onder de huid verder geen pijn. Al met al is het niet pijnlijker dan de jaarlijkse vaccinatie met het veel dunnere naaldje.
chipper
glas
Hoe werkt zo'n chip?
Een chip bestaat uit:
Een omhulsel van bio-glas
Een hele kleine spoel


De eigenlijke chip.
Als de spoel in een magnetisch veld wordt gehouden zal hierin een kleine inductiestroom ontstaan. Deze stroom is voldoende om de chip te activeren. Die chip is in wezen een vrij dom ding, want het enige wat hij kan is een code uitzenden. Deze code is altijd hetzelfde en bestaat uit 15 cijfers die niet veranderd kunnen worden. Voor Nederland zijn de eerste 3 cijfers 528. Ieder dier waarvan de chipcode begint met 528 is dus een dier dat in Nederland gechipt is. De volgende 3 cijfers geven aan welke categorie dieren het betreft (bijv gezelschapsdier) en door welke fabrikant de chip gefabriceerd is. Dan blijven er nog 9 cijfers over (dus 10 miljard verschillende nummers!) om voor elk dier een unieke herkenbaarheid te garanderen.
Hoe en door wie kunnen deze nummers afgelezen worden?
Iedereen die beschikt over een ISO-aflezer kan íedere ISO-chip over de hele wereld aflezen. Niettemin zijn er ook afleesapparaten (vaak de goedkopere) die alleen de chips van de eigen fabrikant kunnen lezen. In Nederland zijn het de dierenartsen die het initiatief hebben genomen om huisdieren te chippen. Deze beschikken dan ook vrijwel allemaal over een reader. Ook dierenambulances en asiels zijn tegenwoordig steeds meer in het bezit van zo'n reader. Belangrijk is wel dat zij beschikken over readers die ook niet ISO-chips kunnen aflezen, omdat er met name in de voorafgaande jaren ook wel dieren zijn gechipt met een niet ISO-chip.

microchip
Hoe vindt de registratie plaats?
Op een registratieformulier worden de gegevens van het dier, zijn eigenaar en degene die de chip heeft aangebracht vermeld. Vervolgens wordt dit formulier opgestuurd naar de Nederlandse Databank voor Gezelschapsdieren (N.D.G.) in Amsterdam.
Deze Databank is opgericht door De S.R.G.N. (Stichting Registratie Gezelschapsdieren Nederland) o.a. bekend door het Dierenpaspoort, De Raad van Beheer op Kynologisch Gebied (rashonden), de K.N.M.v.D. (Koninklijke Nederlandse Maatschappij voor Diergeneeskunde) en de vereniging van dierenartsen. De Databank slaat de gegevens op in een computersysteem en koppelt daaraan het nummer van de chip. Door dit nummer kunnen in een fractie van een seconde de ingebrachte gegevens opgevraagd worden. Een chip zorgt er dus voor dat huisdieren die vermist of verwond zijn weer snel bij de eigenaar terugbezorgd kunnen worden. Daarnaast kunnen gestolen dieren zo ook makkelijker opgespoord worden (het bewijs van eigendom is in het dier aanwezig!).

Welke voordelen heeft de "chip" boven tatoeëren?
Het inbrengen van de chip is vrijwel pijnloos. Bij tatoeëren moeten er tientallen gaatjes gemaakt worden!
Een chip werkt altijd! Bij 60% van de tatoeages is na 2 jaar het nummer niet meer afleesbaar!
Een chip is niet ontsierend voor het dier.
Het aflezen van een chip met een reader duurt nog geen seconde. Probeer dit zelf  eens met het aflezen van de tatoeage bij uw eigen hond (of kat). Alle dieren, van muis tot olifant kunnen gechipt worden.
De chip kan niet veranderd worden; hij kan maar één nummer weergeven.
In de meeste gevallen kan de plaats van de chip niet meer nauwkeurig worden bepaald, zodat hij in geval van diefstal niet te verwijderen is.
Doordat alle gegevens van alle dieren in één centrale Databank komen hoef je je niet af te vragen bij wie je voor de informatie moet zijn.
Door middel van het unieke nummer kan de herkomst van het dier overal ter wereld vastgesteld worden.
In de ISO-standaard staat dat chips getest moeten zijn door een onafhankelijke instantie genaamd ICAR. Hierbij wordt ook fraudebestendigheid en leesvastheid getest: het nummer op de chip is dus niet te wissen of te veranderen.

Zijn er ook nadelen verbonden aan het chippen?
Eigenlijk is het enige nadeel dat je aan de buitenkant niet kunt zien of een dier gechipt is. Het is dus gewoon zaak om zo snel mogelijk te zorgen dat ieder dier in Nederland zijn eigen chip heeft.

...Onze pups
worden gechipt
door de Raad van Beheer...
Oogafwijkingen | Oogziekten
oogziektenCataract
Iedereen kent wel de honden die met grote wit openstaande pupillen  rondlopen. Dit zijn honden met cataract. Cataract is meestal een  ouderdomsaandoening maar komt ook voor naar aanleiding van een aantal  ziektes (diabetes bijvoorbeeld).

...Onze honden
zijn getest op
Cataract...
Ontstaan van cataract (Staar)
Elke niet natuurlijke witting of troebeling van de lensvezels en/of  kapsel wordt cataract of grauwe staar genoemd. Cataract wordt in het  algemeen veroorzaakt door een verminderde zuurstofopname en daardoor een  verhoogde wateropname van de lens. Dit veroorzaakt aanvankelijk een  zwelling van de lens, met later uitdroging van de lens.

Er zijn ook erfelijke vormen van cataract.

Fokkerijadvies
Voor Parson Russell Terriërs is diagnostisch onderzoek verplicht (ECVO) voor fokkers.



...Onze honden
zijn getest op
PLL...



...Onze honden
zijn getest op
MPP...
Attentie:
Aangeboren betekend; vanaf de geboorte aanwezig. Dat hoeft dus niet erfelijk te zijn.
Erfelijk betekent; via het DNA doorgegeven, wat kan betekenen vanaf de geboorte aanwezig of pas later tot uiting komende, maar ook hierbij kan iets via het dna worden doorgegeven zonder dat het later tot uiting komt.
Primaire Lens Luxatie
PupilluxatiePrimaire Lensluxatie (PLL)
Primaire lens luxatie is een verplaatsing (luxatie) van de ooglens door het kapot gaan van de ophangbandjes. De lens kan bij luxatie de passage of de afvoer van het kamerwater in de oogbol blokkeren, met glaucoom (verhoogde oogdruk) tot gevolg. Glaucoom kan leiden tot het verloren gaan van het oog. Lensluxatie dient daarom als een spoedgeval te worden beschouwd.


Membrana pupillaris persistens (MPP)
MPP is een vrij zelden voorkomende, aangeboren oogafwijking. Als  gevolg van een storing in de ontwikkeling blijven er restjes achter van  het embryonale lensvaatnetje dat voor de geboorte de voorzijde van de lens van voedingsstoffen moest voorzien. Heel vaak ziet men ook dat een MPP bij pups na een aantal maanden (tot soms wel na een jaar) weer helemaal verdwijnt.
Er zijn 3  varianten van MPP: iris-iris, iris-hoornvlies en iris-lens.
 
MPP leidt in de meeste gevallen niet tot hinder voor de hond of verlies van gezichtsvermogen
 
MPP is bij Parson Jack Russells (nog) niet bewezen erfelijk te zijn.
 
Wat is de oorzaak?
MPP wordt veroorzaakt doordat, tijdens het laatste deel van de  dracht, een stoornis in de afbraak van het embryonale vaatstelseltje aan  de voorzijde van de lens optreedt. Bij een aantal rassen is de afwijking erfelijk bepaald.
 
Wat is er aan te doen?
Een behandeling is vrijwel nooit noodzakelijk. Een heel enkele keer is operatieve verwijdering nuttig.
Wat zijn de verschijnselen?
MPP komt in vele vormen voor. Bij de lichtste vormen blijven er  kleine pigmentklontjes achter op de voorkant van de lens of tegen de  binnenkant van het hoornvlies. Ook kunnen er zich draadjes bevinden op het oppervlak van de iris (regenboogvlies). Deze  draadjes kunnen ook oversteken over de pupil of naar de voorkant van de  lens of naar de binnenzijde van het hoornvlies. Er kan zelfs     een soort spinnenweb in het oog van overblijven. Als de resten  verbonden zijn met de binnenzijde van het hoornvlies kunnen zij daarin  witte littekens veroorzaken. Het lijkt dan of de patiënt op pupleeftijd een beschadiging aan het oog heeft gekregen. Als de  resten tegen de voorzijde van de lens blijven zitten, kunnen zij daar  grauwe staar of cataract veroorzaken (zie verder). Soms gaat  MPP ook gepaard met andere oogafwijkingen, zoals microphthalmie of  netvliesafwijkingen.




...Onze honden
zijn getest op
Distichiasis...
Distichiasis
Distichiasis
Distichiasis kan worden omschreven als enkele, een rij of meerdere  rijen haren groeiende in de ooglidrand. Zij zijn nog iets verder naar  binnen op de ooglidrand ingeplant, dan de wimpers bij de mens. Het zijn  dus extra haren, want een hond heeft geen wimperharen, zoals de mens.
Verschijnselen?
Indien deze haren het hoornvlies irriteren zijn natte oogleden, traanstreepvorming en hoornvliesirritatie te verwachten.
De haartjes zijn zonder loep moeilijk zichtbaar. Het slijmpropje,  dat zich vaak rond de basis van der haar, op de lidrand bevindt, is  meestal wel goed zichtbaar.

Behandeling?
De meest simpele therapie bestaat uit het regelmatig epileren van  deze haren. Een bijkomend voordeel is, dat op deze wijze tevens  eenvoudig kan worden vastgesteld of deze haartjes inderdaad de  veroorzakers van de irritatie zijn geweest.
Om de haartjes definitief te verwijderen moeten de haarzakjes onder  narcose worden weggebrand. Dit dient zeer nauwkeurig te gebeuren, omdat  anders de ooglid rand wordt beschadigd of er littekenvorming optreedt.
De prognose is gunstig. Wel kunnen haarzakjes of nog onzichtbaar zijn bij de eerste behandeling of worden overgeslagen.

Oorzaak?
Distichiasis wordt beschouwd als een erfelijke afwijking. De wijze  van overerving is nog niet geheel opgehelderd, maar is waarschijnlijk  polygeen.

Hoe kan het worden voorkomen?
Lijders die duidelijk last hebben van de haartjes dienen te worden  uitgesloten van de fokkerij. Bij sommige rassen heeft de afwijking zich  al zeer sterk door het ras verbreid. Bij dergelijke rassen zal men  voorlopig niet veel anders kunnen doen dan bij de selectie honden met  lichte distichiasis zo min mogelijk te gebruiken voor de fokkerij.
Congenitale Cochleaire Doofheid
Congenitale doofheid
Congenitale doofheid

Wat is cochleaire doofheid?
‘Horen’ is het waarnemen van geluid. Geluid zijn trillingen van de  lucht. De gehoorgang van het oor registreert deze trillingen en stuurt  ze als elektrische signalen naar de hersenen. De hersenen ‘vertalen’  deze signalen vervolgens naar geluid of spraak. Er zijn verschillende  vormen van doofheid. De meest bekende is “ouderdomsdoofheid”, maar je  kunt ook doof worden door langdurige oorontsteking, doorboringen van, of  afwijkingen aan, het trommelvlies. Bij een aantal diersoorten is er een  relatie tussen vachtkleur en doofheid.
Doofheid die samenhangt met de vachtkleur ontstaat door verminderde  bloedtoevoer van het middenoor (cochlea) op de leeftijd van drie tot  vier weken. Waarschijnlijk komt dit doordat er plaatselijk bepaalde  cellen niet aanwezig zijn. Daardoor kunnen de haren die de  geluidstrillingen waarnemen en doorgeven aan de hersenen niet aangemaakt  worden. Dit leidt tot doofheid. Bij honden met de vachtkleuren wit  (albino) en merle of piebald zien we dit vaker dan bij honden met een  andere vachtkleur.
De BAER test
Congenitale (aangeboren) doofheid kan eenzijdig of aan beide kanten  voorkomen. Vooral eenzijdige doofheid is moeilijk vast te stellen zonder  speciaal onderzoek. De Brain stem Auditory Evoked Response (BAER) test  levert een objectieve en reproduceerbare - en dus betrouwbare - indruk  op van de gehoorfunctie van de (jonge) hond.
Bij de BAER test krijgt de hond onder (lichte)verdoving  geluidsprikkels toegediend. Tijdens het toedienen van deze  geluidsprikkels wordt de hersenactiviteit gemeten. Zo kun je zien of de  hond het geluid kan waarnemen.
Bij een aantal rassen is bekend dat het voorkomt én hebben de  rasverenigingen aangeven dat het belangrijk is om dit te voorkomen. Het  is verstandig om bij honden van de volgende rassen dit onderzoek uit te  voeren: Australian Cattle dog, Bull Terrier, Dalmatische Hond en Parsson  Jack Russel.



...Onze honden
zijn getest op
Congenitale Doofheid...
BAER-test ( Brain stem Auditory Evoked Response )
BaertestCochleaire doofheid en de maatschappij
Als een hond aan twee kanten doof is, kan dit een gevaar zijn voor de  maatschappij. Zo’n hond hoort bijvoorbeeld het verkeer niet en kan geen  verbale commando’s van de baas opvolgen. Hierdoor kunnen er gevaarlijke  situaties ontstaan voor zowel de hond zelf als zijn omgeving. Daarom  raden wij het af om te fokken met dieren die eenzijdig of tweezijdig  doof zijn. Ook kun je beter niet fokken met een combinatie die eerder  pups met eenzijdige of tweezijdige doofheid heeft voortgebracht.
Baertest
Allergiën bij Parson Russell Terriërs
Allergie
Dit artikel sluit ook aan op het hierna volgende onderwerp over Verboden te eten voor Parson Russells Giftige stoffen

Wanneer je met een  hond bij een willekeurig welke dierenarts komt, met het verhaal dat hij of zij jeuk heeft, huiduitslag of bruin tussen de teentjes etc., dan  is hun 'goal' om je te binden aan een van de vele Science Plan foods, Eukanuba Anti Allergic of andere dure merken hondenvoer.
Het  is voor meer dan 45 % de 'corebusiness' voor de hedendaagse dierenartsen(naast de 45% voor de entingen).  Daarbij is de winstmarge meer dan 50% per verkocht pak speciaalvoer.

Het is voor de hondenbezitter allemaal heel herkenbaar wat een dierenarts verteld over de jeuk, de diarhee, het op de pootjes bijten of welke andere klacht dan ook.
Veel onderzoek zal er niet nodig zijn, zal het verhaal luiden, want hij wil natuurlijk niet de indruk wekken dat hij veel aan de klant wil verdienen.  Maar ja, wanneer het baasje dat toch wil, dan zal de dierenarts hier zeker geen nee tegen zeggen, wetende dat ongeacht wat er uit komt het advies zal zijn: 'ander eten geven!', van het merk dat in de betreffende dierenartsenpraktijk te koop is.
Komt er namelijk uit een test dat uw hond een allergie heeft, dan is het advies: 'ander eten geven!', van het merk dat in de betreffende dierenartsenpraktijk te koop is.
Wanneer er geen allergie uit deze extra testen komt, dan is het advies ook 'ander eten', maar dan is de klant wel een paar honderd euro lichter na de zogenaamd nodige onderzoeken.

Wanneer de hondeneigenaar vervolgens kiest voor het 2 keer zo dure voedsel voor de hond, voor natuurlijk een maandje of 3 tot 6, en deze komt later weer terug met de mededeling dat de klachten over zijn, dan is het probleem met de betreffende dure brokken blijvend opgelost en zit je dus vast aan het idee dat het door die brokken komt. Zijn de klachten niet weg zijn, dan zal een medicament gegeven worden, van een paar tientjes per week. De brokkken moeten dan natuurlijk ook blijvend gegeven worden.  
De cirkel is rond en het lijkt dat iedereen blij is, behalve de waarheidszoeker die zich afvraagt of het allemaal wel klopt.

Om te beginnen wat kennis van zaken.
Uit verschillende onderzoeken van hondenvoer bleek (alles op internet vindbaar) dat er in de meeste brokken kip zit. Ongedefineerde hoeveelheden en onderdelen. Het grootste bestandsdeel van deze kip bleek veren te zijn.
Dat brokken hun oorsprong hebben in slachtafval weet iedereen wel, maar vaak realiseert men zich niet dat dit ook vellen en haren uit de nertsindustrie zijn (of andere bontleveraars) en dus grote hoeveelheden veren.
De bioindustrie staat bol van desinfectatia, antibiotica en chemische bestrijdingsmiddelen, zoals we die ook gebruiken tegen vlooien en teken etc. (Fibronil bijvoorbeeld). Van deze middelen weten we dat wij mensen er hevige uitslag van kunnen krijgen en je moet het vooral niet in de ogen krijgen, laat staan doorslikken.
In 2017 stond de media bol van de Fibronilschandalen in Europa, vooral in Nederland en we zijn het ons er inmiddels wel van bewust, hoeveel anti-biotica we binnen krijgen door het eten van vlees, metname kip. Dat veren volledig in contact staan met de omgeving van de kippen en na het desinfecteren van de hokken, volgezogen worden met de schadelijke chemicaliën, wat ook geldt voor alle andere opgehokte (pels-) dieren (die trouwens ook weer kipslachtafval of gemalen kuikentjes eten) moge duidelijk zijn.
Het is dus nodig om voedselallergie los te koppelen van een reactie van een dier of mens op een chemische prikkel.
Allergiën berusten op een reactie van een lichaam(scel) op een eiwit zoals een pol (graszaadcel) bij hooikoorts. Een allergie kan ook ontstaan na contact met een chemische uitlokker, zoals een medicijn of bestrijdingsmiddel, waarbij vaak vergelijkbare receptoren in een dier(encel) of mens getriggerd worden. Dat laatste heeft dus absoluut niets te maken met een voedselallergie. Bovendien is de beste oplossing bij een voedselallergie, om dan juist in kleine hoeveelheden te gaan wennen aan deze voedselcomponent, zoals bij mensen de pindaallergie.
Gaat het om een reactie op bijvoorbeeld een anti-biotica of Fibronil, dan zal iedere (dieren) arts stellen, dat dit middel direct gestopt dient te worden.

Voor wat betreft hondenvoer kunnen we stellen dat je aan de vaak overdreven lijst van bestanddelen kunt stellen dat er alles wat mogelijk(en nodig) is, in de brokken zit.
Bij voedsel-allergien is het echter van belang dat je zo min mogelijk verschillende soorten eiwitten in de voeding op de bestandsdelenlijst ziet. Dus niet een verhaal, van 10% rundvlees, 5% lamsvlees, 40% kip, 15% beendermeel, 20% granen, rest eiwit 5% etc. Dan kan een echte voedselallergie moeilijk te vinden zijn. Kortom, komt dit door het lam, het rest-eiwit, de kip, het rund etc. (houdt in uw achterhoofd dat het de chemicaliën in de brokken kunnen zijn).
Gezien het niet goed weten waar wat door komt, is het altijd verstandig met een hond te beginnen met een enkelvoudige voeding met slechts of overwegend één soort eiwit, dus van slechts één dier, zoals lamsvlees.
Lamsvlees is van nature hypo(laag) allergeen (zoals Greenheart Lam & Rijst- Anti-Allergy), zodat een hond van jongs af aan geen ellende kan krijgen van de suplementen (chemicaliën) die het met kippeveren en kippenslachtafval binnen krijgt.
Er wordt door dierenartsen heel snel gesteld dat het aan het eten ligt, maar dat is ongenuanceerd en als hondenbezitter ben je overgeleverd aan een dierenarts die feitelijk een commerciële bril op heeft en geld moet verdienen. U herkent het als hondebezitter ongetwijfeld wel dat je altijd wel een behandeling krijgt bij een dierenarts in tegenstelling tot de menselijke gezondheidszorg. Aan een hond(enbezitter) kun je gewoon goed geld verdienen!.

allergieWat nu te doen wanneer uw hond aanhoudend jeuk heeft, tussen de pootjes blijft bijten, uitslag heeft of wat dan ook richting verdenking allergie?
Omdat er in de omgeving veel veroorzakers van de klachten van een hond kunnen voorkomen (planten, vloerbedekking, speeltjes, mand, deken, kussenvulling, etc.) is het verstandig eerst te beginnen met iets, waar velen niet aan denken;

De kluifjes
Waarom?
Omdat hier heel veel kippenrestanten in zitten(met alle bovengenoemde stoffen), veel toegevoegde rest-eiwitten en conserveringsmiddelen. Daaroverheen wordt dan vaak ook nog een kippenaroma (vaak vetten) gespoten.
Er zijn geen regels over hoeveelheden, zodat een hond een onduidelijke hoeveelheid ellende binnen krijgt. Er zijn vele sterfgevallen bekend onder honden die gedroogde (kippestaafjes hebben gegeten, of runderstaafjes, die waren gemengd met kippenrestanten en een veelvoud aan conserveringsmiddelen. (Producten uit Cgina staan hier ernstig bekend om).
Advies om mee te starten;
-Stop met alle kluifjes en beloninkjes met kipsubstanties (gedroogde pensstaafjes mag altijd, tenzij ze gebakken zijn, vettig aanvoelen of oversproeid zijn met een kiparoma). Runderhuidstaafjes mag ook!
NB. in 90% van alle beloninkjes en staafjes, maar ook bullepeesjes, runderkophuiden etc. zit kip of kippenvet)
-Blijf hetzelfde voer geven, zoals u dat altijd gaf en wacht dan 3 weken of er een verbetering is.

Indien er verbetering is, dan is dit de goedkooptste genezing geweest.
Wanneer de klachten blijven, ga dan over op een enkelvoudige-eiwit-hondenvoer zoals: Greenheart Lam & Rijst- Anti-Allergy.
NB. dit is gewoon voer van een normale prijs, dus het hoeft echt niet een duur Eukanuba of Royal Canin merk te zijn.

Wanneer de klachten over zijn dan is ook dit een goedkope genezing en zou je kunnen overwegen weer met de andere soortige kluifje te beginnen, ware het niet dat u dan weer kippeneiwit aan het menu gaat toevoegen. Er zitten kippen-eiwitten in bullepeesjes, runderhoofdhuid en allerlei samengeperste pakjes vleesbeloninkjes etc.
Na een aantal weken (zeg +/- 6 weken) kun je natuurlijk een keertje proberen bepaalde kluifjes met kip te geven en u zult dan mogelijk zien dat een reactie, zoals eerder, weer terug komt.
Dan weet u genoeg en kunt u dit van het blijvende menu elimineren.

Wanneer de klachten blijven, ondanks anti allergy voeding en het weglaten van alle kipbesmette kluifjes, kan er altijd nog iets in de omgeving zijn wat vals speelt, maar dat is heel moeilijk te vinden (vloerbedekking??), temeer omdat er zoveel een oorzaak kan zijn en er ook hormonale invloeden kunnen meespelen of soms zelfs milieuzaken zoals tuinklei met allergene stoffen waar de hond zo nu en dan aan bloot wordt gesteld.
Een voedingsadvies van een dierenarts is ook dan de grootste onzin, maar dat zou u dan pas kunnen beoordelen om dit voer in het uiterste geval, een paar maanden te proberen (met weglating van al die foute kluifjes). Wanneer ook dat niet helpt, dan moet u er ook weer gewoon mee stoppen en misschien kiezen voor een medicijn tegen de allergie klachten.
In dat laatste geval spreek je dan vrijwel zeker van een allergie en niet een reactie op chemicaliën zoals antibiotica of Fibronil.
Verboden te eten voor Parson Russells
Verboden om te eten voor Parson Russells
Verboden voor uw pup / hond!.
 
 
U kent ongetwijfeld de verhalen van de hond van de boerderij of de boerenfox die vroeger (aan tafel) gewoon uit de pan mee at. Het zal allemaal wel op waarheid berust zijn, maar het gaat uit van de veronderstelling dat het niet uit maakt wat een hond eet.
 
Wij zijn van mening dat een hond geen menseneten mag eten. Niet in zijn/haar bak, maar ook niet via beloninkjes aan tafel of waar dan ook. Afgezien van het meestal veel te vette “mensenvoer” bestaat ons eten uit vele andere bestanddelen die niet geëigend zijn voor de hondenstofwisseling. Honden dienen een voeding te hebben met een lage caloriewaarde met een juiste verhouding eiwitten, koolhydraten, vezels, mineralen etc.
 
Kortom gepast hondenvoer.
Daarnaast zijn er een aantal voedingsmiddelen die voor een groot aantal honden en soms een heel specifiek ras, ten strengste verboden is.
 
Bij een aantal middelen (zoals rozijnen en chocolade) kan het eten hiervan leiden tot een zeer snelle of acute allergische reactie, met soms de dood tot gevolg. Vaak heeft dit te maken met onbekende stoffen in levensmiddelen, die tijdens de spijsvertering van de hond tot giftige stoffen worden omgezet, waarna de hond zichzelf dus eigenlijk vergiftigd. De Universiteit Dierengeneeskunde te Utrecht zoekt al jaren naar het stofje in de druif/rozijn/krent dat verantwoordelijk is voor de dood van vele honden!! Ook chocolade leidt tot zo’n soort vergiftiging binnen het darm –en zenuwstelsel van de hond.
 
Wij adviseren om die redenen de volgende voedingsmiddelen NIET aan uw hond te geven en te voorkomen dat uw hond bij deze middelen komen kan. Laat dus geen chocolade op de grond vallen (sinterklaas -en paastijd)  en let erop dat de hond niet in de verleiding komt de bedoelde middelen van een tafeltje af te stelen.
 
Leer uw hond de NEE-oefening en herhaal dit ook geregeld, want dit verkleint de kans dat hij/zij iets onderweg (bv in het park) van de grond eet. Gooi ook geen etenswaren naar uw hond, want onbewust leert u uw hond van de grond eten. Laat uw hond ALTIJD eerst iets doen, alvorens u hem iets lekkers geeft (ook voor zijn eten dus).
 
 
Verboden middelen:
 
verboden te eten
Druiven
Rozijnen
Krenten
Chocolade
Koemelk (koud of warm)
Rauw ei (gekookt hard of zacht is geen probleem)
Aardappelen
Alle varkensvlees met in het bijzonder Ham.
 
 


Vaak is het niet duidelijk waardoor een klacht ontstaat (bv huidklachten op de rug, zoals veel huidschilfers en vooral ook kaalheidplekken), omdat het zeer geleidelijk ontstaat en er dan ook moeilijk een directe oorzaak te bedenken valt. Toch is dit heel vaak te wijten aan zo nu en dan een aardappeltje door het eten of de snippers chips van het weekend, dat de hond, maand in maand uit, lekker van de grond opgepeuzeld heeft.
 
Wanneer het gaat om voedingsgezondheidsproblemen  bij de hond, spelen kinderen  soms ook een rol. Tijdens het spel deelt een kind vaak zijn snoepjes, koekjes of wat dan ook met de hond, zonder dat u daar erg in heeft. Vaak gaat het goed en zijn de hoeveelheden niet zo erg, maar vaak gaat het ook fout. Zo kan een hond al dood gaan na een reep chocolade van 50 gram.
 
Ook waarschuwen wij u voor het feit dat de spijsvertering van een hond ook anders is, wanneer het gaat om medicijngebruik. Een hond kan meestal niet de medicijnen verdragen (bv.paracetamol), zoals de mens dat per kilogram lichaamsgewicht kan. Bepaalde rassen kunnen bijvoorbeeld niet tegen Amoxiciline (=een heel gangbaar antibioticum).
 
Gebruik medicatie voor uw hond dus alleen maar op voorschrift van uw dierenarts
Giftige stoffen:
 
Niet alle menselijke etenswaren zijn geschikt voor de hond. Sommige etenswaren kunnen schadelijk zijn omdat deze bestanddelen bevatten die de hond ziek kunnen maken of zelfs dodelijk zijn.
Het wordt daarom ook aangeraden om op te passen met de hierna genoemde producten.
Er bestaat wel hondenchocolade, daar zijn deze schadelijke stoffen uitgehaald.
Rauw varkensvlees kan drager zijn van de ernstige ziekte van Aujesky (PseudoHondsdolheid)
Kalkoenhuid word verdacht dat het de acute pancreatis (ontsteking van de alvleesklier) bij honden veroorzaakt.
Doordat eend, wildbraad, varkens- en kalfsvlees erg vet zijn kunnen deze het spijsverteringssysteem van streek brengen.
Kip-, kalkoen- of steakbeenderen zijn te broos en te scherp en kunnen daardoor het spijsverteringskanaal beschadigen.
Rauwe vis kan besmet zijn en daardoor ciguatera en scombroidvergiftiging veroorzaken.
Uien, het maakt niet uit of ze rauw, gekookt of gedroogd zijn.
Deze zijn allemaal giftig voor de hond. Deze bevatten thiosulfaat, die de rode bloedcellen aantasten, met als gevolg: bloedarmoede, maag-darmproblemen, zwakte en ademhalingsproblemen.
Avocado’s bevatten persine, dit veroorzaakt maag-darmproblemen, ademnood en vochtophoping
Kruiden op voedsel brengen de maag van streek.
Noten in het algemeen (dus ook pinda’s) hebben een te hoog fosfor gehalte, er wordt verondersteld dat deze nier- en blaasstenen veroorzaken. Walnoten bevatten veel schimmels die ziektes kunnen voortbrengen bij honden.
Rauwe aardappelen en vooral aardappelschillen zijn zowel voor de hond als de mens erg giftig. Gekookte of gepureerde aardappelen zijn daarentegen erg voedzaam en goed verteerbaar voor de hond, als ze maar niet gekruid zijn. Chips geven vaak op de lange termijn jeuk en huidproblemen.
Rozijnen en druiven kunnen nierfalen (nierinsufficiëntie) veroorzaken en uiteindelijke dodelijk zijn.
Xylitol, een zoetstof dat suikers vervangt in bijvoorbeeld kauwgum en producten voor diabetici, is erg gevaarlijk voor honden, het kan de afgifte van insuline bevorderen wat kan leiden tot een plotselinge daling van de bloedsuikerspiegel. Het kan daardoor zelfs dodelijk zijn.
Melk werkt laxerend, dat hoeft niet altijd schadelijk te zijn.
Amandelen, abrikozen, look, paddestoelen, nootmuskaat, spruiten, perziken, rabarber, spinazie, rauwe aardappelen, tomaten en het loof van deze producten.
Alle alcohol houdende dranken.
Hieronder enkele planten die giftig zijn, het is onmogelijk om alle giftige planten te vermelden, het is daarom ook raadzaam u hond goed in de gaten te houden wanneer hij van planten gegeten heeft.
Vaak wordt geadviseerd om de hond te laten braken door de hond zout te geven. In de meeste gevallen gaat de hond hier inderdaad van braken.
Maar in de maag lost het zout op en wordt door het bloed opgenomen.
De hoge zoutconcentratie in het bloed zorgt ervoor dat vocht uit de omliggende weefsels wordt onttrokken en dit kan leiden tot uitdroging van cellen.
Dit kan het schade veroorzaken aan de hersenen. De hond wordt rusteloos, prikkelbaar, krijgt toevallen, of wordt juist sloom. Andere symptomen zijn spiertrekkingen, een verhoogde temperatuur, veel plassen/drinken, versnelde ademhaling en hartslag en hartritmestoornissen. Uiteindelijk kan het dier in coma raken en overlijden.
 Wanneer een hond iets giftig's heeft gegeten, is het raadzaam de hond met spoed te laten behandelen bij de dierenarts.
Tuincentra bieden vaak sierhout aan, ter decoratie in de woonkamer. Gekrulde takken en houtstronken. Deze takken stammen vaak af van tropische houtsoorten, waaronder bijvoorbeeld lianen (Wisteria soorten zoals de Blauweregen). Soms bijt een pup aan dit hout of een baasjes is op een bepaald uitgekeken op dit hout en laat de hond er mee spelen. Het gevolg kan dramatisch zijn.
 
Chocolade bevat caffeïne en ombromine, deze worden door het verteringsstelsel van de hond niet verteerd. Deze blijven in het verteringstelsel circuleren waardoor de hond uiteindelijk wordt vergiftigd. Pure chocolade is het meest giftig. Ook koffie, cola en thee bevatten deze bestanddelen.
 
Aspirine bevat de stof salicylaten, hierdoor kan de hond zelfs in coma raken, ook paracetarnol is slecht voor de hond.
 
Ook enkele keukenresten kunnen schadelijk zijn voor de gezondheid van honden.
 
Andere producten die giftig zijn voor honden:
 
Natuurlijk moet men er ook opletten dat honden geen verpakkingen plastic of aluminiumfolie binnen krijgen wanneer ze voedsel tot zich nemen waarin dit verpakt is, dit kan verstikking, of darm- en maagproblemen veroorzaken, met interne bloedingen als gevolg.
 
Irriterende en giftige planten voor honden.
 
         
  • Amaryllis       
  • Lupine       
  • Zeer giftige planten voor honden:           
  • Azalea       
  • Narcissen       
  • Dieffenbachia           
  • Bloedwortel       
  • Oranjeboompje       
  • Doornappel           
  • Buxus       
  • Paradijsvogelbloem      
  • Gevlekte   scheerling          
  • Chinese   bes       
  • Rododendron   soorten       
  • Gouden   regen           
  • Climatis       
  • Ridderspoor       
  • Karmozijnbes           
  • Gebroken   hartje       
  • Symplocarpus
  • Laurierkers, vooarl besjes
  • Herfsttijloos
  • Vingerhoedskruid
  • Maretak   
  • Hulst
  • Wilde   wingerd
  • Oleander
  • Jasmijn
  • Wisteria   (blauwe regen)
  • Paternosterboom
  • Kerstster
  • Witte   ridderspoor
  • Taxus
  • Klimop   (Hedera soorten)
  • Wonderboom
  • Lelietje   van Dalen
  • Zwart   nachtschade          
  • Liguster
             

 
Tot slot: bepaalde kluifjes kunnen leiden tot jeuk en huisproblemen. (Zie ook het bovenstaande artikel over Allergie! )voor honden
Vaak bijt de hond zich dan tussen de tenen of aan zijn achterste. Er kan een verkleuring (bruin worden) ontstaan tussen de tenen of de hele pootjes. Vaak ontstaat dit door het vet waarin bijvoorbeeld bullepeesjes zitten verpakt. Soms worden ze hiermee ook besproeid ivm de houdbaarheid. Andere kluifjes die dit vet kunnen bevatten zijn kippe-nekjes, gedroogde vleessoorten, botten (al dan niet gevuld) en vele andere lekkernijen. Je ziet en voelt het vet er vaak aan af, wanneer je na het vastpakken met je vingers wrijft. De verschijnselen komen vanaf een week en gaan pas weg na een paar weken geen gebruik
 
LET OP:
Tuincentra bieden vaak sierhout aan, ter decoratie in de woonkamer. Gekrulde takken en houtstronken. Deze takken stammen vaak af van tropische houtsoorten, waaronder bijvoorbeeld lianen (Wisteria soorten zoals de Blauweregen). Soms bijt een pup aan dit hout of een baasjes is op een bepaald uitgekeken op dit hout en laat de hond er mee spelen. Het gevolg kan dramatisch zijn.
Terug naar de inhoud