De Romeinen en de terriers. - PARSON RUSSELL TERRIERS

Parson Utrecht
Parsonutrecht.nl
Ga naar de inhoud

De Romeinen en de terriers.

Het ontstaan van de eerste terrier is gehuld in mysterie, maar is waarschijnlijk voortgekomen door de Romeinen die de konijnen naar Groot-Brittanië brachten rond het jaar 125 (Romeinse tijd).
Het onderstaande artikel is auteursrechtelijk beschermd. Het  zonder toestemming gebruiken, vermenigvuldigen of doorgeven van (delen) van de  inhoud of de gehele website aan derden is strafrechtelijk en civielrechtelijk  vervolgbaar. Dit artikel is tot stand gekomen na vertaling van ,  de eigenaar van deze website, met toestemming van de oorspronkelijke  schrijver van dit artikel  P.Burns   (Arlington, Virginia) http://www.terrierman.com.  De oorspronkelijke tekst is uit zijn boek "American Working Terriers"

De  ontwikkeling van de terrier en de gevariëerde debatten die hierover vandaag de dag worden gevoerd, kunnen niet begrepen worden, zonder de kennis van hoe het terrierwerk verbonden is met de geschiedenis van het Britse platteland.
Gegeven de Hond
"Het is altijd het beste om bij  het begin te beginnen"
In  theorie, wanneer je over honden spreekt, neem je aan dat je praat over hoe honden geevolueerd zijn uit de wolf. Dit punt zal ik niet wegvegen, omdat het  waar is, maar de stelling is een beetje teveel benadrukt. Een hond is geen wolf.  Een hond is een hond.

H
et is een feit dat  honden evolutionair gerelateerd zijn aan wolven. Honden stammen af van wolven, waarschijnlijk vanuit een vorm van een langdurig ooit bestaande wolvenprototype.

D
at  wil zeggen,  dat de verschillen tussen honden en wolven niet klein zijn, maar enorm,  uitgaande van de meest elementaire behoeften in het bestaan, van  vermenigvuldiging tot aan communicatie.
Een  wolf bijvoorbeeld wordt 1 maal per jaar loops, meestal in februari of maart. Een  hond wordt normaalgesproken 2 x per jaar loops, en dat kan in ieder seizoen  gebeuren. Een mannetjes hond tilt zijn poot op om te plassen, terwijl het  vrouwtje door de knieën zakt.
De wolf tillen alleen de  top-mannetjes en de top-vrouwtjes hun poot op bij het plassen. Alle dieren lager  in rang knielen voor het plassen.
Honden blaffen. Het is hun  belangrijkste geluid en gekmakende gewoonte, vooral  's morgens vroeg als  je probeert te slapen. Volwassen wolven blaffen zo zeldzaam, dat je het bijna  nooit in het wild hoort.

Wolven  en Coyoten huilen en doen dit zo vaak, over het algemeen in de vroege avond, net  wanneer ze wakker worden, en vlak voordat ze op jacht gaan. Honden huilen bijna  nooit, met uitzondering van onder hele speciale omstandigheden en als reactie op  ononderbroken geluiden die opkomen en wegvagen, zoals geknetter van vuur, ook al  heb je 15 honden in je tuin, ze zullen niet gaan huilen als een coyote en  een  wolf dat doen.

 Klik  hier om naar  geluid van huilende wolven te  luisteren. Heeft u een hond, let dan goed op!

Het  feit dat honden, wolven en coyotes zich kunnen kruisen wil niet zeggen dat zij  elkaar onder de zeldzaamste omstandigheden zouden accepteren.
Honden en wolven opereren op een compleet verschillende golflengte en slechts in  de meeste extreme "gevangenschaps romance" situaties "besprongen" zij deze  rassenbarriëre. Over het algemeen dus in gevangenschap of in de zeldzame  gevallen dat een eenzame coyote of wolf in een heel groot gebied van zijn andere  soortgenoten verlaten was en het onmogelijk was om met zijn eigen soortgenoten  te paren.
In  het kort gezegd, wolven en honden zijn zo ver uit elkaar gedreven dat de  sleutelsignalen die aan sex, communicatie en hiërarchie gerelateerd zijn niet  langer gedeeld worden.
Een  hond is geen wolf.
De  eerste bewegingen in Frankrijk.
De  foto hier beneden is uit het boek van Count Jacques du Fouilloux uit 1560, met  de titel: La Vernarie (Kunst van de Jacht), de kaft waarvan de foto 1560hiernaast  is.
Dit boek is geript door George Tumberville die het boek vertaalde en het als  zijn eigen boek uitbracht.Tumberville noemde de honden van Fouilloux echter  "terriers" in plaats van "Bassets"(Bassethonden). Fouilloux  Bassethonden  waren vermoedelijk vroege dashonden terwijl terriers toen nog niet zo  gebruikelijk waren op het vasteland.
 
Leugens  over het formaat van de werkende honden zijn ons altijd bijgebleven. Fouilloux schreef boekFouilloux  schreef in 1560 dat "Bassets" ondergronds gingen om een vos of een das te vinden.
Het  ontstaan van de eerste terrier is gehuld in mysterie, maar is waarschijnlijk  voortgekomen door de Romeinen die de konijnen naar Groot-Brittanië brachten rond  het jaar 125 (Romeinse tijd). Bij opgravingen bij Hadrian's wall werden er twee  soorten honden ontdekt, eentje lijkend op een Greyhound en de andere met een  lang, laag lichaam, zoals een dashond.
De eerste gedetaileerde  verhaal over "grondwerk", zoals we dat nu kennen, werd in 1560 verteld door de  fransman met de naam Graaf Jacques du Fouilloux. Fouilloux schreef een zeer  gedetaileerd boek La Vernarie (Kunst van de Jacht), waarin hij de jacht op  vossen en dassen beschrijft, met gereedschappen die opvallende gelijkenis  vertonen met die we vandaag de dag gebruiken.
Fouilloux beschrijft de honden dus als zijnde "Bassets" en inderdaad laten de  illustraties honden zien die er lang en smal uitzien, mogelijk voorouders van de  huidige dashonden.
George Turberville, een  engelsman, vertaalde Fouilloux boek en stelde dat het zijn eigen werk was,  verving "Bassets" met het woord "Terrier", ook al droegen de (ook gecopieerde)  plaatjes van Fouilloux in de verste verte geen gelijkenis met een terrier over.
Feitelijk leken de terriers uit de tijd van Turberville meer op een dashond dan  onze moderne terriers. Het staat buiten kijf dat het oudste terrierras in  Groot-Brittanië, de Dandie Dinmont, duidelijk overeenkomsten in verschijning,met  een dashond heeft.
Op dit punt, bestond op  dat moment de meutejacht op herten en vossen nog niet in GB. In de plaats  daarvan hielden de middeleeuwse Britten zich bezig met drijfjacht op wild binnen,  met grachten en heuvels (met daarop houten hekken) afgezette parken. De herten  werden door honden in een soort trechter van gevlochten hekken die in het park  stonden, gedreven. De herten (en zo nu en dan een vos of wilde katten), werden  dan door boogschutters vanaf een plateau doodgeschoten.
Het 14-eeuwse Engeland  had meer dan 3000 herten-parken, wat meer dan 650.000 hectare land bezette. Maar  deze herten-parken raakten in verval in de late middeleeuwen, door het instorten  van het feodale systeem door de sterfte en het instorten van de economie door de  Pest.

Voordat  er platte spades bestonden, bestonden er grondborenplatte spades
Herten-parken werden  uiteindelijk vervangen door een nieuwe manier van jagen uit Frankrijk,   koersen  met paarden en "hounds", waarbij er een aantal inheemse gebruiken van de  hedendaagse meutejacht de franse oorsprong van de sport verplakt. "Tally Ho",  betekent bijvoorbeeld, afgeleid uit het frans "Il est haute" ("It is up there")



antieke grijptang



De lange jacht met  paarden was in het begin beperkt tot het jagen op herten, maar aan het begin  van 1600 begon de vossenjacht.
De allereerste officiële meute vossenjacht was waarschijnlijk in Bilsdale in  Yorkshire Dales in begin 1600. Gedurende de volgende 150 jaar won de vossenjacht  langzaam aan populariteit, maar de hertenjacht bleef overheersen tot na het  begin van de 19e eeuw.
  
  Houwelen  voor harde grond en antieke grijptang.
  
 ©Vertaald  door ,  de eigenaar van deze website,
Auteur © P.Burns
Terug naar de inhoud