Beroemde Parson Jack Russells.
Beroemde Parson Jacks
In het begin van de jaren 1950 werden kleine vrouwelijke straathonden verzameld uit de straten van Moskou en naar het vlakbij gelegen onderzoekscentrum voor experimentele suborbital ruimtevluchten gebracht. Er werd voor honden gekozen omdat ze goedkoop waren en omdat de onderzoekers van mening waren, dat ze beter in staat waren, lange perioden van inactiviteit te doorstaan dan de meeste andere dieren. Vrouwtjes werden gekozen, omdat zij niet hoefden te staan en een pootje moesten optillen om te kunnen plassen. De vrouwelijke honden die gebruikt werden in de "ruimte race" experimenten waren getraind om een lange periode stil te blijven zitten (ze verbleven 15-20 dagen per keer in kleine dozen)waarbij ze een drukpak en helm droegen. Tussen 1951 en 1952 vlogen er negen honden succesvol door de ruimte in R-1 serie raketten. Drie van deze honden vlogen elk twee missie. Een hond genaamd Laika, werd op 3 november 1957 de ruimte in gelanceerd met een Sputnik 2. Haar echte naam was Kudryavka (Little Curly)en werd vaak beschreven als een Husky-mix, maar foto's lieten een kleine hond zien die erg op een foxterriër leek. Het feit dat Laika slechts ongeveer 7 kilo woog ondersteund een foxterriër classificatie. 
Zelfs de kleinste Husky zou veel meer wegen. Amerikaanse Kranten uit die tijd noemden haar "Muttnik". Laika was het eerste levende wezen ooit die in een baan om de aarde werd gelanceerd en Laika was, voor zover bekend, het enige dier dat door de Russische wetenschappers in de ruimte werd gestuurd om vervolgens te sterven. In die jaren was er nog geen methode om heelhuids terug op aarde te komen, na zo'n vlucht in de ruimte.
Zelfs de kleinste Husky zou veel meer wegen. Amerikaanse Kranten uit die tijd noemden haar "Muttnik". Laika was het eerste levende wezen ooit die in een baan om de aarde werd gelanceerd en Laika was, voor zover bekend, het enige dier dat door de Russische wetenschappers in de ruimte werd gestuurd om vervolgens te sterven. In die jaren was er nog geen methode om heelhuids terug op aarde te komen, na zo'n vlucht in de ruimte. 
Op het World Space Congress in Houston in November 2003 maakte Dimitri Malashenkov, van het Instutuut voor Biologie in Moskou, bekend wat er uiteindelijk met Laika is gebeurd. Aldus Malashenkov, hadden medische sensoren opgenomen dat direkt na de lancering, Laika's capsule een snelheid had bereikt van 18.000 miles per uur. Toen de druk in de capsule hierdoor steeg, steeg ook de hartslag van Laika tot wel drie keer het normale nivo, waarschijnlijk door oververhitting, angst en stress.
Vijf tot zeven uur na de start van de vlucht werd er geen teken van leven meer van de hond ontvangen. Sputnik 2 viel terug naar de aarde op 14 april 1958, vier en een halve maand nadat het de aarde had verlaten, en verbrande in de atmosfeer. In 1998, gaf Oleg Gazenko (een van de belangrijkste Russische wetenschappers van het animal-in space-programma) in een Moskous nieuwsbericht aan, zijn spijt te willen betuigen aangaande het gebeuren rondom Laika. "Hoe meer tijd er verstrijkt, des te meer spijt krijg ik ervan. We hadden het niet moeten doen.....We hebben te weinig van deze missie geleerd om de dood van een hond te verantwoorden."
Vijf tot zeven uur na de start van de vlucht werd er geen teken van leven meer van de hond ontvangen. Sputnik 2 viel terug naar de aarde op 14 april 1958, vier en een halve maand nadat het de aarde had verlaten, en verbrande in de atmosfeer. In 1998, gaf Oleg Gazenko (een van de belangrijkste Russische wetenschappers van het animal-in space-programma) in een Moskous nieuwsbericht aan, zijn spijt te willen betuigen aangaande het gebeuren rondom Laika. "Hoe meer tijd er verstrijkt, des te meer spijt krijg ik ervan. We hadden het niet moeten doen.....We hebben te weinig van deze missie geleerd om de dood van een hond te verantwoorden."His Master's voice
HMV is bekend vanwege het opvallende beeldmerk: een hondje, Nipper genaamd, dat zijn oren bij een luidspreker van een ouderwetse grammofoon houdt. Volgens de overlevering luisterde hij op dat moment naar de stem van zijn baasje – "His master's voice", dus. Het beeldmerk is eind 19e eeuw ontworpen door de Britse kunstenaar Francis Barraud. Het werd in 1899 aangekocht door The Gramophone Company in Groot-Brittannië, de voorloper van het huidige EMI, maar het beeldmerk werd pas tien jaar later gebruikt op de platenlabels van de platenmaatschappij. Francis Barrauds originele schilderij van Nipper (1884-1895), kijkend naar een Edison Bell-cilinder-phonograaf.
His master Voice: 'De stem van zijn meester'
De oorsprong van de beroemde Jack
Russell-terriër, Nipper, het hondenreclamepictogram voor vele
grammofoonbedrijven.
Een van de meest bekende laat 19e en vroeg 20e-eeuwse reclame iconen was, blijkbaar een Jack Russell terrier. Dezelfde die een model was voor een schilderij genaamd 'Zijn Meester's Stem. Het beeld was de basis van het logo voor vele grammofoon- en
opnamemerken zoals HMV, EMI, RCA, Victor Talking Machine Company en
meer. De nieuwsgierige hond die naar de grammofoon kijkt en luistert,
noemt zich Nipper.
Nipper (1884-1895) werd geboren in Bristol, Engeland, en was een Jack
Russell Terrier van een gemengd ras. De neiging van de speelse hond om
de achterkant van bezoekerspoten te bijten leverde hem de naam op. De
Jack Russell Terrier stierf door natuurlijke oorzaken en werd begraven
in Clarence Street, Kingston, vlakbij de Theems. Zijn graf bevindt zich
in een klein park vol met magnoliabomen.
Toen Nipper's eerste meester, landschapsontwerper Mark Henry Barraud, in
1887 straatarm in Bristol stierf, zorgden de jongere broers van Mark,
Francis en Phillip Barraud, voor Nipper in Liverpool. De
aspirant-schilder, Francis, wakkerde het hilarische idee aan om Nipper
op doek te schilderen, waarbij hij hem volledig beschaamd afbeeldde en
zich afvroeg hoe de geluiden uit het ongewone object konden komen
