Ratcatcher Jack Black
Jack Black, her majesty's (Queen Victoria) ratcatcher, 1851
Jack Black was rattenvanger en mollenvernietiger in dienst van Queen Victoria in het midden van de 19e-eeuw. Black had opvallende figuren in zijn zelfgemaakt "uniform" gezet bestaande uit een scharlaken bovenjas, herenvest, en kniebroek, met een grote lederen riem met ingezette gietijzeren ratten.
Jack Black - Rat Catcher
Hij is voornamelijk bekend geworden door het boek van Henry Mayhew's, uit 1851, "London Labour and the London Poor", waarbij deze schrijver een aantal Londenaren interviewde en hun leven laat beschrijven, waaronder ook Jack Black. In hoofdstuk 3, vertelt hij Mayhew over zijn werk en ervaringen en over een aantal gebeurtenissen die plaatsvonden toen hij bijna stierf aan een vergiftiging na een rattenbeet.
Ratpit met Jack Russell Terrier
Wanneer hij een ongebruikelijke gekleurde rat ving, fokte hij hiermee, om nieuwe kleurvariaties te krijgen. Hij verkocht zijn thuisgeteelde getemde gekleurde ratten als huisdieren, voornamelijk, zoals het hem opviel, aan "goed opgevoede jonge dames om in eekhoornkooitjes te houden ". Beatrix Potter, Engels schrijfster en illustratrice (28 juli 1866 – 22 december 1943) was, zoals men aanneemt een van zijn klanten. Zij droeg het boek Samuel Whiskers aan haar rat die dezelfde naam had. De meer intellectuele dames van het hof hielden ratten in hun sierlijke vergulden kooitjes. Zelfs Queen Victoria hield twee ratten. In dit opzicht was werden de tamme en hippe ratten gevestigd.
Black had naast ratten een aantal hobbies, naast vissen (om zelf te eten en als voer voor zijn aquariia) ving hij vogels en zette dieren op (Taxidermie). Hij was ook een een talentvolle hondenfokker. Hij vertelde Mayhew: "I had a little rat dog—a black tan terrier by the name of Billy which was the greatest stock dog in London of that day. He was the father of the greatest portion of small black tan dogs in London now. I've been offered a sovereign per pound (in weight) for some of my little terriers, but I wouldn't take that price, for they weren't heavier than two or three pounds. I once sold one of the dogs to the Austrian Ambassador...My terrier dog was known to all the London fancy. As rat-killing dogs, there's no equal to that strain of black tan terriers."
Rat-bijten is een bloedige sport wat inhoud het doodbijten van ratten in een kuil.
Geschiedenis
In 1835 stelde het Brits Parlement een wet ("Cruelty to Animals"= "Wreedheden tegen dieren") op, waarin het verboden werd om, dieren zoals beren, stieren en andere grote dieren zich te laten doodbijten. Rattenbijten werd niet strafbaar gesteld en de ratten competitie kwam naar de voorgrond als een gokspel. Er waren plotseling 70 'rattenkuilen' in Londen.
In 1835 stelde het Brits Parlement een wet ("Cruelty to Animals"= "Wreedheden tegen dieren") op, waarin het verboden werd om, dieren zoals beren, stieren en andere grote dieren zich te laten doodbijten. Rattenbijten werd niet strafbaar gesteld en de ratten competitie kwam naar de voorgrond als een gokspel. Er waren plotseling 70 'rattenkuilen' in Londen.
Atmosfeer
Wentworth Day, die deze sport volgde beschreef zijn ervaring en atmosfeer bij een van de laatste oude Ratbit's in Londen van deze tijd.
Wentworth Day, die deze sport volgde beschreef zijn ervaring en atmosfeer bij een van de laatste oude Ratbit's in Londen van deze tijd.
"Dit was een erg vieze,kleine ruimte bij Cambridge Circus (plein in Londen). Je liep naar beneden de kelder in via een rotte trap, een kelder die van twee huizen was samengevoegd. De kelder was met rook gevuld, en stonk naar ratten, honden en ook naar vieze mensen. De muffe lucht van flauw bier overviel je bijna. Gaslampen verlichten de kelder, een ring omlijnt door houten planken, hetzelfde zoals in een Romeins circus arena en houten tribunes, die over elkaar heen gebouwd waren tot aan bijna het plafond. Dit was de kuil voor hondengevechten, hanengevechten en rattenbijten. Een honderdtal ratten werden er in gezet, grote gokkers spraken honderd uit over wie de meeste ratten kon doden in een minuut. De honden werktte op een voorbeeldige manier, een greep, een slinger en het was allemaal over voor de rat. Met speciaal bedreven honden vlogen op hetzelfde moment twee dode ratten door de lucht..."
Regels
De officials wezen een scheidsrechter en een tijdmeter aan. Kuilen waren soms bedekt van ijzergaas of andere beveiligingen die de ratten tegenhielden te ontsnappen via de muren. regels varieerden van wedstrijd tot wedstrijd.
De officials wezen een scheidsrechter en een tijdmeter aan. Kuilen waren soms bedekt van ijzergaas of andere beveiligingen die de ratten tegenhielden te ontsnappen via de muren. regels varieerden van wedstrijd tot wedstrijd.
In een variatie keek men naar het gewicht van de hond. De deelnemende hond moest zoveel ratten doden als het aantal "pounds" (=gewicht in engelse ponden) dat het woog, binnen een vooraf afgesproken tijd. Het voorgeschreven aantal ratten werd in de kuil losgelaten en de hond werd door zijn baas in de ring gezet. De klok begon te lopen op het moment dat de hond de grond raakte. Wanneer de hond de laatste rat had geveld, greep zijn baas de hond van de vloer en stopte de tijd.
Ratten waarvan men dacht dat ze nogsteed leefden werden bij de schaidsrechter op de tafel gelegd. De scheidsrechter sloeg ze dan 3 keer met een stok. Wanneer de rat het voor elkaar had gekregen om uit de kuil te kruipen dan werd deze als levend beschouwd en afhankelijk van de regels van de wedstrijd, zou de hond gediskwalificeerd kunnen worden of hij zou terug worden gezet met die rat in de ring om het alsnog te doden. De nieuwe tijd werd toegevoegd aan de oorspronkelijke tijd.
Ratcatcher
In aanloop van de wedstrijd was het noodzakelijk om een groot aantal van duizenden ratten te bemachtigen. De rattenvangers werden hiervoor ingeschakeld om aan deze behoefte te voldoen. Een beroemde rattenvanger van Victoriaans Engeland was Jack Black.
In aanloop van de wedstrijd was het noodzakelijk om een groot aantal van duizenden ratten te bemachtigen. De rattenvangers werden hiervoor ingeschakeld om aan deze behoefte te voldoen. Een beroemde rattenvanger van Victoriaans Engeland was Jack Black.
Techniek
Snelle honden hadden de voorkeur. Rattenkillers bijten slechts 1 keer.
Snelle honden hadden de voorkeur. Rattenkillers bijten slechts 1 keer.
Breeds
De rattenhonden waren typisch van het werkende terrierras, wat inhield, maar niet beperkt was, the Bulldog en Terrier, Bull Terrier, Fox Terrier, Jack Russell Terrier, Rat Terrier, Manchester Terrier and Staffordshire Bull Terrier. De mate van zorg bij het fokken van deze rattenvangers was duidelijk gericht op het toenemende belang van het zakelijke mogelijkheden. regarded and famous in those times.
De rattenhonden waren typisch van het werkende terrierras, wat inhield, maar niet beperkt was, the Bulldog en Terrier, Bull Terrier, Fox Terrier, Jack Russell Terrier, Rat Terrier, Manchester Terrier and Staffordshire Bull Terrier. De mate van zorg bij het fokken van deze rattenvangers was duidelijk gericht op het toenemende belang van het zakelijke mogelijkheden. regarded and famous in those times.
Billy's cariërre werd bekroot in April 22, 1823, toen er een wereldrecord werd gezet met het doden van honderd ratten in anderhalve minuut. Het record stond tot 1862 toen het werd opgeeist door een andere rattenvanger met de naam "Jacko". Billy bleef tot op hoge leeftijd in de rattenkuilen, beschreven met 1 oog en twee tanden.
Ondergang
De laatste publieke competitie vond plaats in Leicester in 1912. De Eigenaar werd veroordeeld, bekeurd en hijmoest aan de rechtbank beloven dat hij nooit meer zo'n entertainmaint zou gaan promoten. In de tweede helft van het regeren van Queen Victoria kwam er een wat humanere houding naar hondengevechten, met de voorbeeldfunctie die zij als dierenliefhebbende Majesteit had. Bijtsporten verminderden in populariteit en het tentoonstellen van honden verving de attractie die Dogpit heette.
De laatste publieke competitie vond plaats in Leicester in 1912. De Eigenaar werd veroordeeld, bekeurd en hijmoest aan de rechtbank beloven dat hij nooit meer zo'n entertainmaint zou gaan promoten. In de tweede helft van het regeren van Queen Victoria kwam er een wat humanere houding naar hondengevechten, met de voorbeeldfunctie die zij als dierenliefhebbende Majesteit had. Bijtsporten verminderden in populariteit en het tentoonstellen van honden verving de attractie die Dogpit heette.
Rat Pit Lancaster 1912